Ara sıra hayat koşuşturmacasında spontane bir şekilde durup yaptığım işi bırakarak kendime şu soruları sorarım.
Kimsin sen? Neden buradasın? Şuan ne yapıyorsun?
Dur tahmin edeyim. Bir insansın sen. Ama şimdi insansın demek seni tanımlamaya yetmeyebilir. Peki et ve kemik yığını olmak insan olmaya yeter mi? Düşünsene 8 milyardan seni çıkarsak bu dünya için bir şey fark eder mi?
Ne dünyasından bahsediyoruz, sen bildiğin orta doğusun. Bu topraklar da senin kırış kırış alın yazın. Ne kadar silersen sil hamurundan söküp atamayacağın ekşi mayan gittiğin yerde insanların burnunu sızlatsın.
O halde inandığın yalanlarsın yahut inanmak istediğin. Merak etme tanrı daima senin tarafında. Hem karma yasası diye bir şey var, eden bulur. İyiye inanalım, iyi olsun, tamam mı? Para da saadet getirmiyor zaten. Tamam. Sen kimsin, en kolay kandıracağın kişisin.
Biraz da boş zamanlarınsın. Mesai saatinde sanayi, okul saatinde kantin, akşam boşsa kafa matiz, her yer imitasyon herkes taklit. Napiyim? İşte bu yüzden sen yorgun düştüğün akşam saatlerindeki uğraşlarınsın. Hafta sonu ne yaptığınsın mesela. Ya da bayramda tamamlamak için fırsat kolladığın bir plan. Herkesin yaptığını yaparsan hem herkes gibi olursun hem de hiçkimse gibi olamazsın. Var olmak o kadar kolay mı sandın?
Borçlarından daha çok borçlanma sebeplerin olabilirsin. Ve biraz da ödeme yöntemlerin. Borcum yok deme, aldığın ilk borç kendi hayatın. Armağan falan değil, ömürlük vadeli bir kredi sana sunulan. Ne kadar ekside başladığın kimin umrunda?
Borç harç demişken geçim kaygınsın, bu dünyadan geçişin oldukça kaygan. Gelir gider tablonda yer almayan en büyük sıkıntı kafanın içinde gelip giden düşünceler. Boşver, gece lacivert olunca insanların hep göğsüne dolar. Sabah turkuaz, bazen gecikse de daima doğar.
Engelleyemediğin düşünceler ve hiç erişemediğin rüyalar. Ertelediğin işler ve kaçtığın merhabalar. Uzaklaştığın muhabbetler ve samimiyetsiz tavırlar. Kimsin diye sorduğun kişi belki sattı belki satın alındı. Belki doğdu, belki kendini yeniden doğurdu.
İnsan bir sürü kelam eder de yetmez. Çünkü bazen insan söylemediği doğrulardır. Kendine “Nesin” diye soran birisi demiş ki,
“Sadece konuştuklarımızdan değil sustuklarımızdan da sorumluyuz.”
Aziz’cim, sen sustuklarından ziyade konuştuklarındın. Bense konuştuklarımdan ziyade sadece dinlendiğim kadar varım.
İsraf değilsin ama zamanını israf etme şeklinsin. Instagram’ındaki keşfet kısmında çıkan görsel meta’ryellerden ibaret misin? DM kutundaki sahte emojiler ve ilham perilerinin pazarladığı ürünler mi hayatın anlamını aradığın çöp konteyneri?
Peki gerçekçi beklentilerimize ne demeli? Beklentin varsa mücadelen, mücadelen varsa sen varsın. Mücadelen kadar kendi kaderini çizer, kederli olmaktan dert yanmazsın. Tanrı mücadeledir. İster inan, ister inanma. Sen de kendi hayatının mücadelesisin.
Bol şans, hepinize kolay gelsin.
